Werk met vensterbankpanelen

Onbetwist de leukste dichtbundel die ik ken komt van de hand van Bob van Daalen. Het heet Verzamelde Gedichten en verscheen in 2003.

Tussen het eerste rijmpje van Bob en de samenstelling van het boekje zat 31 jaar. Niet niks, maar het resultaat mag er zijn.

Verzamelde Gedichten is een prachtig werkje vol subtiele verzen en gedichten die je raken in het hart.

Zoekt u een cadeau?
Bij Bob koopt u al voor fl.105,- een bureau.

Dit kan alleen bij Bob gebeuren,
hij heeft al vanaf fl.75,- voor- of achterdeuren.

Doe als zo velen,
werk met vensterbankpanelen.

Het houdt niet op
Weer hout voordelig bij Bob.

Wat een feest. Ik kan nog uren zo doorgaan.

The very next day

Zondag 26 november. Samen met Aly rijd ik in de auto naar Leeuwarden.

De zon schijnt uitbundig. Eén van de warmste novembermaanden ooit. Alle lichten op groen. Een helblauwe hemel.

Dan zet ik de radio aan en gebeurt het: Last Christmas, I gave you my heart. But the very next day, you gave it away..

Aly vindt het wel mooi en zingt mee. Ik ben geschokt.

Zappen naar Evert

De verkiezingsavond zat ik uit bij Jasper. De zetelverdeling bleek verrassend en niet eenduidig. Een mooie combinatie, want zo viel er genoeg te bepraten.

Glaasje wijn erbij. Toastje. En dan maar er op los becommentariëren. Het leek wel Oud en Nieuw.

Veel hebben we meegepakt, tot en met het slotdebat aan toe. Maar ook weer niet alles: soms zapten we naar Evert ten Napel op Nederland 3.

Lekker voetballen.

Uit de goot in het wagentje

Vierkante wielen op het spoor, heel veel regen en Sinterklaas in iedere reclame: herfst.

Herfst is vooral heel veel bladeren. Van de bomen in de goot. Die moeten blijkbaar opgeruimd, want ik zie vaak van die wagentjes met borstels voorop.

De borstels draaien, er is veel herrie, en als het wagentje weg is, is alle rotzooi verdwenen. Zo gepiept.

Bij mij in straat was het vandaag niet zo gepiept.

Ik zag wagentje 6281 stoppen. Een mannetje stapte uit. Hij opende een klep aan de zijkant van het wagentje en pakte een schep. Daarmee schepte hij de bladeren uit de goot in het wagentje.

Een paar minuten later was de goot bij mij voor de deur schoon en stapte het mannetje weer in. Op naar een volgende goot.

Niet veel meer aan

Omdat ik mijn OV-jaarkaart ging ophalen, liet ik pasfoto’s maken.

Kantel je hoofd een beetje naar links. Nog een beetje. Ja zo. Kin omhoog. Goed, daar gaat ie.

Zo, nou voldoet ie aan alle eisen, zei de fotograaf. Ik merkte op dat het een lelijke foto was. Tja, zei de fotograaf, er mag niet meer gelachen worden hè.

Dat schijnt meer van zijn klanten dwars te zitten. Niemand gaat nog vrolijk de winkel uit. Er is zo niet veel meer aan.

Haring

Ik eet nooit haring. Nooit gedaan ook. Vermoedelijk vind ik ze niet lekker, maar dat weet ik niet zeker.

Toch had ik bij deze visboer bijna wat harinkjes gekocht. Ik ben namelijk zo benieuwd wat ze allemaal kunnen, die stuntharingen.

Werknemer 7518

Mijn carrière bij Asito samengevat op een paar vierkante centimeter.

Het was er leuk, maar werknemer 7518 zwaait af. Sinds deze maand ben ik geen onderdeel meer van Alle Stof In Twente Opgeruimd.

Met het oog, niet met de maag

Er is onderzoek naar gedaan. Onderzoekers lieten twee groepen proefpersonen soep eten. Ze moesten zeggen wanneer ze verzadigd waren.

De ene groep lepelde het bordje leeg en zei: vol! De andere groep kreeg het bordje moeilijker leeg, omdat de onderzoekers het steeds stiekem bijvulden, met een verborgen slangetje ofzo.

Zij goten veel meer soep naar binnen voordat ze zichzelf bestempelden als verzadigd. Conclusie van de onderzoekers: of we vol zitten bepalen we met het oog, niet met de maag.

Het verklaart waarom ik niet ophield met eten voordat alle patat op was.

Geen deurbel die dingdongt

11 november. De koeien hebben staarten. Dit jaar op zaterdag, een vreemde dag voor een optocht van schoolkinderen.

Snoep naast de voordeur. Buiten onweersbuien. Windstoten en hagel. Geen kinderen, geen lampions. Geen deurbel die dingdongt.

Een vermoeden bevestigd: de komende tijd Lions en Marsen op het menu.

In een vensterbank gezet

Vijfenvijftig. Zoveel pictogrammen stonden er op mijn bureaublad. Erg veel inderdaad, dus ze moesten opgeruimd.

Dat doende kwam ik een oud bericht tegen dat ik hier met liefde reproduceer. Het is van 7 februari 2006 en gaat over een Brit die in een museum per ongeluk drie eeuwenoude Chinese vazen vernielde.

Nick Flynn struikelde over zijn schoenveters en viel tegen de 300 jaar oude Chinese vazen aan, die in de vensterbank stonden langs de trap. De vazen waren miljoenen ponden waard. 'Als ze het pronkstuk van het museum waren, hadden ze er wel een beetje voorzichtiger mee kunnen omgaan, in plaats van ze in een vensterbank te zetten', aldus Flynn tegen de BBC radio.

Prachtig. Die Flynn is echt een koele, zo tegen de BBC. En omdat het per ongeluk was, werd hij niet vervolgd.

Broodje konijn

Sometimes there's so much beauty in the world I feel like I can't take it, like my heart's going to cave in, zegt personage Ricky Fitts in de film American Beauty.

Het voert wat te ver om woorden van gelijke strekking te gebruiken, maar enigszins ontroerd was ik wel toen ik zag dat mijn boterham als een konijntje uit mijn tas kwam.

Mijn broodje kaas. Een konijn.

Kun je nagaan

Dus Sytze zou naar Australië om daar te gaan backpacken. Hij had zijn tas al bijna ingepakt toen hij dikke verkering kreeg.

Wat moest er nou van die relatie komen, als ze zo’n 20.000 kilometer van elkaar verwijderd zouden zijn?

Nou, heel wat, bleek vrijdag. Terwijl Sytze down under waarschijnlijk al op één oor lag, won zijn vriendinnetje zomaar de nationale titel op de 500 meter. De glansrijke overwinning droeg Margot Boer op aan haar vriend.

Ik ben verliefd. Ik voel me goed, zei ze. Daardoor kon ik de laatste weken heerlijk trainen.

Kun je nagaan wat er gebeurt als Sytze weer terug is.

If they give me a pony

Meeluisteren in de trein blijft leuk. Vandaag was het een meisje aan de telefoon.

Hello, how ist with you? Ze was op weg naar Leeuwarden, sprak ze in haar mobiel. I go to Leeuwarden to the beauty-thingy and then to my horse.

I love horse running. Can you do horse running? There they all ride ponies and I want a horse. If they give me a pony I quit with it.

Het was een mooi gesprek. En even overwoog ik het meisje de tip te geven eerst naar haar paard te gaan, en dan pas naar de schoonheidssalon.