Ruime huisvesting met buitenuitloop

Al een tijdje zochten we in stapels boeken naar een bestemming voor de wintersport, maart volgend jaar.

Allerlei factoren werden gewogen. Grootte van het appartement, afstand tot de skilift, grootte van het skigebied, en natuurlijk ook de prijs.

Inmiddels hebben we een mooi appartement geboekt, maar de gedetailleerde beschrijvingen van de résidences, chalets en appartementen zitten nog vers in het geheugen.

Ik dacht er aan toen ik de tekst las op de verpakking van plakken biologische scharrelham. Ruime huisvesting met buitenuitloop.

Dat heeft ons appartement dan weer niet, besefte ik.

Kijken

Dinsdag wilden we naar de film. Voors: de bios is een mooie ervaring. Opgaan in een film. Tegens: je moet de deur uit, en de meeste films zijn niet al te best.

Thuisblijven is makkelijk. Helemaal als het regent. We besloten de aanval te kiezen: de sneak preview.

Zit je daar in de bioscoop. Volledige onwetendheid. Gespannen afwachting.

De film bleek Nederlands. Wild Romance, over Herman Brood. Ik had het niet verwacht maar het moet gezegd: superleuke film.

Vette muziek van Brood, goeie grappen, mooi in beeld gebracht, lekker geknipt, mooie filters, en ga zo maar door. Lekker.

De film zal de geschiedenis niet exact volgen maar dat maakt ook niet uit. Kijken.

Een driest voorstel

Post van de Groene Amsterdammer. Of ik zin had in een tijdelijk abonnement.

Volgens de brief was het allemaal heel voordelig, en inventief bovendien. Het ging namelijk om een zogenaamd formatieabonnement. Voor 30 euro lid vanaf 1 november tot het moment dat het nieuwe kabinet op het bordes staat.

Hoe langer de formatiebesprekingen duren, hoe langer ik de Groene krijg thuisbezorgd, spiegelde het schrijven mij voor.

Een driest voorstel. Voor ons is de gok veel groter dan voor u.

Nou, daar trap ik dus mooi niet in. Dat formeerklusje hebben Jan Peter en Mark na de 22ste in recordtijd geklaard. Wat ik je brom.

Autojas

Gezien bij de benzinepomp. Te koop: fijne jas voor in en buiten de auto.

Dus geen jas voor in de zomer, geen jas voor in de winter, maar gewoon, een jas voor in de auto. Of daarbuiten. Nog los van de jas (type morsige oude man) zelf: wat is dat, een jas voor in de auto?

Is hij aircobestendig? Is hij lekker kort, zodat hij niet blijft hangen tussen het portier? Zit er een navigatiesysteem in?

Wat het ook is, EUR. 14.95 is geen geld voor een fijne autojas.

Ooh wat erg!

Ik beleefde een vreemde pauze op de VU, dinsdag. De twee gezelschappen waarmee ik achtereenvolgens aan tafel zat waren namelijk exact tegenovergesteld.

Eerst schoven twee jongens en een meisje aan die een diepgravend gesprek begonnen over de bijbel. Bottom line: de bijbel laat best ruimte voor interpretatie en we hebben ontzettend zin daar onderzoek naar te doen.

Na 20 minuten vertrokken ze en namen drie meisjes plaats aan tafel. Zij begonnen ook een diepgravend gesprek, maar wel een van andere orde.

Die Vincent, dat is zo’n slet, was het eerste wat ik hoorde. Echt heel slecht was het. Ik bedoel, ik wilde best met hem gaan, maar hij wilde een ander meisje bijstrepen op z’n lijstje, zei die. Nou ja zeg!

Dat was het moment dat ik weer even terugdacht aan het eerdere drietal, dat inmiddels waarschijnlijk alweer midden in een apostel zat.

Overigens, het meisje had nog wel een vervanger voor Vincent gevonden. Koen was dat, en het resultaat was echt heel erg slechte seks. Ooh wat erg zeg, echt heel erg slecht.

Nou, inderdaad.

Tilburg

Bij de Haagse hofvijver staat een standbeeld van Willem II. Standbeelden zien er vaak oud uit, vooral ook omdat ze meestal oud zijn.

In het geval van Willem (roepnaam Guillot) gaat deze vlieger niet op, terwijl Willem (van 1792 tot 1849) toch ook de jongste niet meer is. Haagse Willem ziet er picobello en gloedjenieuw uit.

Een tekst op de sokkel verklaart waarom: dit standbeeld is opgericht in 1954 ter vervanging van het oorspronkelijke dat naar Tilburg is overgebracht.

Een prachtige zin. Een zin ook die een vraag open laat. Want waarom moest koning Willem overgebracht naar Tilburg?

Weekendplek

Toen ik vrijdagmiddag op de fiets bij het station was, rekende ik erop dat ik lang zou moeten zoeken naar een geschikte weekendplek voor mijn fiets.

Ha, mooi niet dus! Gloedjenieuwe rekken stonden er. Ik zag ze eerst niet eens, zo gefixeerd was ik op een gaatje tussen de honderden fietsen die er al stonden.

Hoe gelukkig een mens kan worden van een fietsenrek.

Waar ik woon is goed te zien

Google Earth is een mooi ding. Ik zwerf er graag mee over de aardbol. En als je dan bij de Eiffeltoren bent en ineens naar het Tainanmen-plein in China vliegt, dan besef je plotseling hoe klein de wereld is.

In die zin versterkt Google Earth eigenlijk de boodschap van Al Gore: de aarde is maar een klein planeetje, en we moeten ons er met zijn allen mee zien te redden.

Ik red me er vooral mee vanuit Utrecht. Waar ik woon is via Google goed te zien. Ik woon in een straat zonder zwerfvuil waarin de auto’s netjes staan geparkeerd. Behalve dan die ene rode.

Ook te zien is de lantaarnpaal waartegen ik mijn fiets altijd parkeerde (totdat buurvrouw klaagde dat hij tegen haar auto kon vallen), en de boom waar ik hem tegenwoordig altijd tegenaan zet.

Die ene foto

Wat de afgelopen weken duidelijk is geworden: de Probo Koala heeft in Ivoorkust voor veel ellende gezorgd. Heel veel ellende.

In het nieuws waren allemaal verontrustende cijfers. Over scheepsladingen gif, betrokken instanties, toegestane hoeveelheden van dit en dat, en ook: doden en gewonden.

Maar alle gedrukte feiten, visies en aantallen kunnen nooit zoveel empathie voor de mensen in Abidjan opwekken als die ene foto in de krant van vrijdag.

Herro!

Het is raar. Iedere keer als Kim Jong-il op televisie is, schiet ik in de lach.

De Geliefde Leider van Noord-Korea wil kunnen nuken en gaat kernproeven doen: geen goed nieuws. De hele wereld staat er van op de achterste poten. En toch schiet ik in de lach.

Noord-Korea is straatarm en extreem gesloten. Veel mensen leven in armoede. Maar toch, als de dictator in beeld komt, begin ik te grinniken.

Komt door Team America: World Police, een twee jaar oude poppenfilm die een eerbetoon is aan The Thunderbirds en aanklacht tegen Bush.

Kim Jong-il doet ook mee en hij steelt de show. Hij zingt liedjes en zegt heel vaak Herro! Dat is nog wel het mooiste.

Te laat

Straks, het duurt niet lang meer, dan kijken we naar deze foto en zeggen: toen zaten er nog machinisten op de trein.

Hij kijkt tegen de zon in en weet dat hij te laat is.

Nju hhngo tjalkeng

Nju hhngo tjalkeng, of iets van gelijke strekking, zei een jongen in de trein triomfantelijk tegen twee Aziatische meisjes. Zoiets verwacht je niet op maandagochtend, ook niet in Amersfoort.

De meisjes ook niet, want ze snapten er niets van. Ze keken de jongen dan ook onbegrijpend aan. De jongen, type boerenslungel, voelde zich daar zichtbaar ongemakkelijk bij, maar hield zich groot.

Hij verklaarde zich nader: ik studeer Chinees en wilde jullie even een goede reis wensen.
Oh, zei het ene meisje. Wat zei je dan?

Nju hhngo tjalkeng (of zoiets) herhaalde de jongen dapper. Hij moest in Amersfoort de trein uit en stond inmiddels in het gangpad. Nou, daar snap ik niks van, zei het meisje vriendelijk tegen de jongen.

Oh, jammer, zei die, en vertrok. Wat een rare, zei het meisje. Buiten sjokte de jongen voorbij over het perron.

1963

Waar het me bij deze foto om gaat, is het jaartal op het glas, al kreeg ik het er niet helemaal scherp op. 1963. Pake en beppe schenken cola in een glas van 43 jaar oud.

Ik vind dat mooi.

Henk, mijn oom, zat zaterdag naast me in de tuin van pake en beppe en kon zich het glas nog wel herinneren.

Ik was toen negen. In de Raiffeisenweek ging je met je spaargeld naar de bank en dan kreeg je dat glas.

Ook al zo mooi.