Avondje uit verkocht

Koninginnedag. Feestdag. Zonnige dag. En ik lag in bed. Hersenschudding. Schrale troost komt van de radio, die meldt dat Keith Richards ook een hersenschudding heeft. Goed gezelschap.

Maar verschil moet er blijven. Ik ben geveld door een aanvaring met een speler van Dronrijp, Richards was op Fiji en viel daar uit een palmboom. Die kan er tenminste nog een leuk verhaal van maken.

De foto hierboven maakte ik toen ik zojuist uit bed beneden kwam. In de kamer lag die lege envelop. Tot voor kort zaten daarin twee kaarten voor Radiohead, maar nu dus niet meer. Ik heb ze verkocht: kan er niet naartoe, want voorlopig niet fitter, happier, more productive.. Wel veel horizontaal.

Ruud Lubbers in het Abe Lenstra

Mooie kop op de sportpagina van de Leeuwarder Courant: Heerenveen billenknijpend door naar Twente. Dan denk je toch al gauw aan elf Ruud Lubbersen op het veld, 22 grijpgrage handen, die al knijpend een prestatie van formaat leveren.

Bedoeld wordt natuurlijk dat sc Heerenveen met samengeknepen billen de ontmoeting met Roda JC overleefde. Dat het erom spande, op het nippertje, close call. Maar dat staat er niet, of toch wel?

Goed of fout, het gebeurt wel vaker.

Spindoctors, journalisten en het verschil

Journalisten hebben het niet op spindoctors. Ze opereren op de achtergrond, maar spelen wel een grote rol in de beeldvorming rond politici, en daar houdt de journalist niet van. Vindt ie vervelend.

Alastair Campbell, Kay van der Linde, Karl Rove. Drie beroemde spindoctors en van alledrie is het imago te omschrijven met woorden als: manipulatief, achterbaks, gesloten.

Maar ondertussen zijn journalisten de meest geroutineerde spindoctors. Neem nou vandaag, de voorpagina van de Leeuwarder Courant en die van de Volkskrant. Onder de kop Emmen heeft weinig oog voor jongeren, Utrecht veel schrijft de Volkskrant in de eerste twee zinnen van het artikel:

Emmen heeft het minst te bieden aan jonge inwoners. Maar ook in Leeuwarden, Almelo en Heerlen zijn de kansen op werk voor jongeren gering.

De LC plaatst de kop Leeuwarden scoort goed bij jongeren boven een artikel dat stelt dat het vinden van werk er weliswaar tegenvalt, maar dat Leeuwarden voor jongeren een aantrekkelijke stad is om te wonen.

En zo valt het nieuws gespind door de brievenbus.

Zeg het met woorden..

Zoals Joep Schreuder. Gisteravond bereikte Barcelona ten koste van AC Milan de finale van de Champions League. De ploeg won de eerste wedstrijd in Milaan met nul tegen een, en omdat in Camp Nou gisteren niet werd gescoord, liggen de Italianen eruit. En wat vraagt verslaggever Schreuder vervolgens aan Giovanni van Bronckhorst:

Kun je nu zeggen dat jullie deze tweekamp in Milaan gewonnen hebben?

Van Bronckhorst hield het erop dat de overwinning in San Siro wel heel belangrijk is geweest. En voetbal is oorlog en de bal is rond.

Hlebni den

Brooddag. Het is de titel van de documentaire uit de vorige post. Even googlen en ik kwam hem zomaar tegen. Meesterlijk werkje, vinden ook de veertien mensen die de moeite namen om de film op IMDb te becijferen. Vind ik ook. Wie de dvd heeft, moet zich melden.

Wachten op de broodauto

In de Volkskrant staat vandaag een foto van twee Witrussen, een man en een vrouw. Ze wonen in het dorp Vidoeitsy en wachten op de broodauto. Volgens het bijschrift al anderhalf uur. Hij getooid met Ushanka, zij met een groene sjaal rond het hoofd, beiden met de rug in de wind.

Vidoetsy werd zwaar getroffen door de ramp in de kerncentrale van Tsjernobyl, vandaag twintig jaar geleden. Degenen die nog in het dorp wonen, zijn afhankelijk van de broodauto, omdat ze van het eigen graan alleen giftig brood zouden kunnen bakken.

De foto deed me denken aan een documentaire die ik een jaar of zes geleden zag. Over een afgelegen dorp waar het altijd winter leek, ook ergens in de voormalige Sovjet Unie. Ook die mensen wachtten op het brood, dat daar arriveerde per trein. Ze noemden het hleb, geloof ik.

Toen de trein met brood eindelijk was gekomen, bleek hij niet helemaal tot het dorp te rijden. In plaats van hun brood uit de wagon te halen en naar het dorp te brengen, duwden de vrouwen de zware locomotief met wagon het laatste stukje over het spoor naar het dorp. Daar werd vervolgens ruzie gemaakt over wie hoeveel brood kreeg.

Het was een prachtige documentaire. Trouwens, waarom de dorpelingen zelf geen brood bakten, weet ik nog steeds niet.

Je kunt het treurig noemen dat die mensen moesten wachten op hun brood. Je kunt je schuldig voelen dat wij alles zo goed hebben. Maar die Siberische toestanden hebben toch ook wel iets. Noem het nostalgie. Schone lakens op de bleek, wachten op de broodauto.

Op de foto mijn dagelijks brood. Genaamd waldkorn, gekocht bij Super de Boer en daar vast ook gebracht met de broodauto. Maar geen idee waar het vandaan komt.

Rita scoort opnieuw met buitenkantje rechts

Sommige dingen zijn te doorzichtig. Neem nou de tactiek van Rita Verdonk. Vrouwtje wil daadkrachtig (rechtdoorzee) overkomen. Lekker rechts, duidelijke taal, ik tegen de rest, enzovoorts. Onderdeel van de tactiek is haar aanwezigheid dinsdag bij de presentatie van een boekje over hoe we het hier in Nederland met zijn allen doen.

Rita heeft het als minister veel te druk voor debatten met Mark Rutte, maar een eerste exemplaar van een flutboekje in ontvangst nemen, daarvoor is altijd tijd. Boekje stelt verder niks voor, het gaat om het verband Verdonk, boodschap, boekje.

Boekje heet namelijk Hoe hoort het eigenlijk.. in Nederland?, en de kaft is in de nationale driekleur. Boekje is volgens uitgever zo ongeveer onmisbaar voor wie volwaardig deel wil uitmaken van onze maatschappij. Daarvoor is kennis van gewoonten en gebruiken namelijk onontbeerlijk. Daarmee is het verhaal wel verteld. Verdonk op weg naar het herstel van de orde.

Boekje is geschreven door Kelly Snel en Janke van der Zaag. Snel is volgens haar uitgever ervaringsdeskundige op dit gebied, ze woonde namelijk enige tijd in het buitenland. Eerder schreef ze een boekje getiteld Hoe hoort het eigenlijk.. op mijn trouwdag?

Boekje is dus een beetje sneu. Niks om de hakken, dertien in een dozijn, tikkeltje Jan Peter. Je hebt ook van zulke boekjes over dineren, versieren en spreken in het openbaar.

Maar uitgever acht boekje een voltreffer. Rita vast ook. Boekje: het verspreiden van een zweetgeur wordt als heel vervelend en storend ervaren. Go Rita!

Het ene record is het andere niet

Mij is altijd verteld dat in Amerika anders met energie wordt omgesprongen dan in Europa, want:

Amerikanen hechten erg aan vrijheid. Freedom of speech natuurlijk, maar vooral ook bewegingsvrijheid. Lage brandstofprijzen staan nog net niet in de Bill of Rights. Dat is in Europa wel anders. Daar is men sinds de jaren zeventig (oliecrisis en Club van Rome) op zoek naar manieren om de auto zuiniger te laten rijden. Dat spaart niet alleen oprakende fossiele brandstoffen, maar ook het milieu.

Daarom tuffen door Europa allemaal zuinige wagentjes, terwijl de wegen in The States vergeven zijn van de bakbeesten. Als ze langsrijden, hoor je ze benzine opslurpen. En Dubya legt graag wat centen bij om de Yank zijn lage brandstofkosten te garanderen. Hebben de mensen immers recht op.

Dan vandaag. In de krant stond een foto van een Amerikaan die zijn Mercury Grand Marquis GS voltankte. De foto was geplaatst omdat de prijs van benzine in Amerika deze week tot recordhoogte is gestegen. Zoiets zorgt daar altijd voor veel oproer. Goedkope kilometers zijn immers heilig.

Ik ben daarom maar eens gaan rekenen. Wat kost die recordbreaking benzineprijs de Amerikanen nou eigenlijk in vergelijking met wat wij betalen?

Een litertje benzine kost in Nederland momenteel rond de 1,40 euro per liter. De dure tankbeurt uit de krant kostte ongeveer 3 dollar per gallon. Een gallon is 3,8 liter. Een liter kost dus rond de 79 dollarcent. Een dollar levert tegenwoordig 80,6 eurocent op.

De Amerikaan op de foto betaalde dus omgerekend rond de 64 eurocent per liter. Recordhoogte? Dat is niet eens de helft van wat wij betalen. Verwend volkje, die Amerikanen.

(Ter illustratie: de prachtige Grand Marquis van Mercury rijdt iets van 1 op 5)

Zeg het met woorden..

Zoals Louis van Gaal. Gisteren was ie jaloers op Ron Jans. En wat zegt Van Gaal dan?

Jans heeft het over kansen die ik niet heb gezien. Groningen was vandaag wereldkampioen tijdrekken. De beste ploeg heeft niet gewonnen.

Klare taal van een kleine Van Gaal.

De journalist en zijn verslag

Ronald Sorensen (met streepje door de o) stond Tweede Paasdag in de finale van de Grote Geschiedenis Quiz. Dat was knap van de fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam, die voorheen overigens geschiedenisleraar was.

Voor de Volkskrant van de dag erop schreef Marcel van Lieshout een verslag van de quiz. Hij vertelt daarin dat de beslissende vraag ging over Willem II, die ooit in een nacht van politieke kleur veranderde. Hij ging slapen als conservatief en werd wakker als liberaal. Van Lieshout besluit zijn verslag vervolgens met de zin:

Zelf deed Sorensen er indertijd ietsje langer over om van de PvdA naar Leefbaar Rotterdam over te stappen.

Ik weet niet wat het Volkskrant-handboek voorschrijft over de behandeling van Leefbaren, maar dit was wel erg vals.

Zwaar weer

Het CDA heeft het niet makkelijk. De diagnose: geen sociaal gezicht, een kille uitstraling. De Boodschap wordt niet goed uitgedragen.

Tja, wat te doen. Mij lijkt een inkijkje geven in de beerput die de LPF was in 2002 niet de beste methode om het doel van je missie te bereiken. Maxime V. denkt daar waarschijnlijk anders over.

De fractieleider doet deze week in Elsevier een boekje open over de laatste dagen van het eerste kabinet van Jan Peter. Volgens hem was de bedreiging van LPF-fractieleider Harry Wijnschenk de druppel. Toen Harry hem vertelde dat een lid van zijn fractie (vermoedelijk Gerard van As) een pistool tegen zijn hoofd had gehouden, trok Maxime subbiet de stekker uit het kabinet.

Wat Maxime hiermee wil zeggen? Geen idee. Maar je moet toch ergens over beginnen, als je op 28 zetels staat in de peilingen..

De methode Hilbrand

Wat doe je als opportunist wanneer je zetels in de gemeenteraad van Zoetermeer wilt winnen? Hilbrand Nawijn bedacht een list. Hij kocht in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen nu en dan gewoon een hele pagina in het plaatselijke huis-aan-huisblad.

Daar zette hij dan goed nieuws over hemzelf in, bijvoorbeeld over de duizend steunbetuigingen die hij had ontvangen. Dat het niet allemaal even waar was, och, dat maakte niet zoveel uit. Het was in ieder geval goed voor de beeldvorming. En dat telt.

Waarschijnlijk was een en ander een ideetje van Bart Bakker, alweer ruim vier jaar de steun en toeverlaat van Nawijn.

(de foto van Don Nawijn komt overigens van zijn website)

Puzzel jezelf rijk!

Vandaag kreeg ik post van PuzzelParty uit Ulvenhout. Het was een minipuzzel en daarmee kon ik zomaar een Philips flatscreen winnen! Als ik hield van puzzelen en prijzen winnen, dan moest ik er maar eens goed voor gaan zitten, werd mij aangeraden.

Er voor gaan zitten bleek niet nodig, getuige de foto hierboven. Trouwens, als je de naam van het puzzelbedrijf intikt bij Google, dan werkt dat vermoedenbevestigend.

Happy slapping

Een heuse hype in medialand. Ik vermoed dat vooral de naam daar debet aan is. Ik bedoel, wanneer het Willekeurige Voorbijgangers Afrossen had geheten, hadden vast minder columnisten en presentatoren er een bijzin aan gewijd.

Ik ben overigens niet happy geslapt. Ik zit op voetbal.

Fair and balanced

Metro, gratis stapeltje oud papier met onevenwichtigheidsgarantie, maakt er geen geheim van waar de redactie zetelt. Het blaadje mag zich graag afficheren als landelijk dagblad, maar laat geen gelegenheid onbenut te laten merken dat Rotterdam de thuisbasis is. Neem nou een voorpagina van vorige week. Excelsior werd kampioen van de Eerste Divisie en de kranten schreven een eenkolommertje. Maar hoe anticipeerde Metro? Hosanna, Excelsior kampioen, voorpaginanieuws!

Wat iedereen al wist

Maar nu is het officieel. Onderzocht in Newcastle: vrouwen worden dikker wanneer ze zijn gaan samenwonen, mannen juist gezonder. Dus alle homostellen hebben een wasbordje en alle lesbiennes rolletjes, toch?

Het onderzoek is uitgevoerd door voedingsdeskundigen. Ik zou er eerder voor kiezen een psycholoog op de stelletjes af te sturen.

(er zijn altijd uitzonderingen)

De ideale schoonzus

Vandaag was ik op expeditie. Ik ging op weg naar Engwierum, waar de plaatselijke supermarkt de deuren sluit.

Vanuit Leeuwarden vertrok ik met de bus naar Dokkum. Toen ik daar na 52 minuten eindelijk was aangekomen, moest ik mij nog 44 minuten vermaken alvorens de bus naar Engwierum vertrok vanaf perron B.

Ik besloot de Dokkumer middenstand te bezoeken en gaf daar nog een calorierijke draai aan middels de aanschaf van een Twix. In het centrum van Dokkum trof ik op de Aalsumerpoort een enorme hoosbui en later een nog grotere tekkel.

Op weg naar Engwierum, in een lege bus, zag ik gras, land en grasland. In zijn supermarkt vertelde eigenaar Sievert me even later zijn verhaal. De mensen uit het dorp komen niet meer naar zijn winkel, behalve dan als ze in de stad iets vergeten zijn te kopen.

De schoonzus van Sievert leent zelfs zijn auto om naar de Lidl te gaan en daar haar kar vol te laden. Ik kon dan ook niet anders dan Sievert gelijk geven dat hij ermee ophoudt.

Bigger, not better

Stelling: alles wat wij hebben, hebben ze in Amerika factor zoveel groter. Deze week werd de stelling weer eens bevestigd, ditmaal in de onderwijswereld.

Want terwijl er in Nederland ophef was omtrent een administratrice van het St. Vituscollege in Bussum die in een steegje werd betrapt met een scholier van de school, heeft in Amerika een 34-jarige lerares uit Delaware bekend dat ze in een week tijd 28 keer seks had met een 13-jarige leerling.

Wat ik zeg. Bigger, not better.

Helden horen thuis op het WK

Tijd voor voetbal. Goed voetbal. Tijd voor Seedorf.

Clarence is goed. Gisteravond behaalde hij de halve finale van de Champions League. Clarence, net 30 geworden, doet aan dat toernooi graag mee. Hij heeft won het al drie keer, met Ajax in 1995, met Real Madrid in 1998 en met AC Milan in 2003. Een record.

Clarence is top. Hij maakte op zijn zestiende zijn debuut in het eerste van Ajax, in het Oosterpark. Op zijn 18de debuteerde hij voor Oranje.

Clarence is koel. In november werd hij beroofd in zijn Italiaanse villa. Drie mannen met bivakmutsen en getrokken messen stormen binnen terwijl Seedorf zit te eten. Seedorf blijft rustig, opent de kluis en geeft de mannen voor 110.000 euro aan sieraden mee.

Clarence is een held. En helden horen thuis op het WK.

En morgen gezond weer op

Minister Jack Straw van Engeland, die overigens in zijn vrije tijd graag een puddinkje kookt, is als Brit de hoffelijkheid zelve. Dat bleek maar weer toen hij samen met ambtsgenoot Condoleezza Rice afreisde naar Irak voor een verrassingsbezoek (surprise visit, even binnenwaaien).

Condoleezza haar Boeing 757 telt slechts een enkel slaaphutje. Het bed bood ze, beleefd als ze is, aan Jack. Die wist wat hem als welopgevoede Brit te doen stond. Hij accepteerde het aanbod met een glimlach. Weigeren zou een immers belediging voor de gastvrouw zijn.

Condoleezza bracht de nacht door in het gangpad.

Voor het oog

Op de Belg (nummer twee) is sinds een paar weken een nieuwe serie, Hotel Babylon. Gaat dat zien, want het is de moeite meer dan waard. Goeie dialogen, strakke montage en humor om te lachen in een hotel in Londen.

Plannenman

Bij sommige mensen val je van de ene verbazing in de andere. Neem nou Edwin de Roy van Zuydewijn. Vermoeiende man. Hij wil niet alleen scheiden van prinses Margarita en veel geld zien, hij wil ook aantonen dat hij nooit met een prinses is getrouwd. Daarvoor gaat hij dna van Margarita gebruiken.

Dat dna heeft Margarita in gelukkiger tijden vrijwillig aan hem afgestaan. Je vraagt je af hoe. Zeker is dat De Roy het gaat gebruiken bij een heuse aanval op de kroon.

Volgens De Roy zijn onze Oranjes namelijk geen achterkleinkinderen van koning Willem I (1772-1843), wat wel de bedoeling is, wil je kans maken op troontijd. Edwin zegt: "half geinformeerde personen weten al lang dat de mensen die zich voordoen als afstammelingen van Willem I, dat helemaal niet zijn".

Tja.