Als haringen in een ton zaten we, stonden we. Er was een akkefietje tussen Amersfoort en Zwolle en dus moesten heel veel mensen via Deventer omreizen.
Met heel veel mensen in één trein, en dan ook nog met vertraging, het schept een vreemde band. Je gaat bij elkaar de inner circle in, zoiets.
Mensen maken contact. Gesprekken ontstaan. En, in mijn geval, observeren wordt een aardigheid. Een goed alternatief voor krant of boek.
De Canadees tussen Amersfoort en Deventer. Het meisje met een rat in een doos. De drie jonge mannen die één voor één naar de wc moeten. De dikke Amsterdammer die wordt gebeld.
Hee man. Ik zal je zeggen, ik heb geen idee waar ik ben. Maar het is hier een gezellige boel.
De oma met de glimmende knopen en roze bloemen op haar spijkerbroek. De drie die één voor één weer terug komen van de wc. De donkere jongen die naar knallende terror luistert.
En de rest.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten