Vertellen hoe het is geweest

Maandag trad Radiohead voor de tweede maal dit jaar op in Nederland. Voor de tweede maal had ik een kaartje en voor de tweede maal kon ik niet en heb ik het kaartje doorverkocht.

Tja. Balen.

De vorige keer nam Pim de boel van me over. Die gaf als reactie op het concert dat het super was, geen langdradige zooi. En het was jammer dat ze Creep niet speelden.

Het kaartje van maandag is naar Monique gegaan. Van haar wilde ik natuurlijk ook weten hoe het geweest was. Nou, de recensie van Pim was er niks bij. Nu ik Monique haar mail heb gelezen, is het net of ik er zelf bij ben geweest.

Het begon met een Fitter Happier-achtige intro, daarna werd het een soort greatest hits set aangevuld met veel (ik geloof zeven songs) nieuw materiaal.

Het nieuwe werk van Radiohead luistert wat onvoorspelbaar, soms behoorlijk stevig door ruige gitaren en pakkende beats. Ze experimenten veel met onconventionele ritmes (klonk heel bevreemdend). Voor het aanstekelijke Bangers n Mash werd er bijvoorbeeld een tweede drumstel op het podium gedragen voor Yorke.

Toch klinken de nieuwe songs als een soort logisch vervolg op het laatste album. Niet zo vernieuwend als ik zelf had verwacht eigenlijk, maar wat moet je er precies van zeggen na een keer horen.. Het was in elk geval zeer zeker niet slecht of oninteressant.

En het podium had een prachtige achtergrond van kleine uit elkaar gevallen beelden.

Kijk, dat is nog eens vertellen hoe het is geweest. Maar wat wil je ook, Monique is een kenner. En ze heeft nog nooit een concert van Radiohead in Nederland gemist.