vrijdag, maart 28, 2008

Poepen, dat is gewoon niet leuk

Poepen, ik vind het maar niks. Je hebt van die dingen, daarvan krijg je na verloop van tijd steeds beter in de gaten dat je er een hekel aan hebt. De ergernis sluimerde altijd al onder oppervlakte. Je had niks in de gaten, maar hij was er.

Als zoiets dan boven komt drijven dan mag je jezelf gelukkig prijzen. Zoveel mensen sterven vroeg door een overvloed aan onderhuids borrelende ergernis. Dat kun je maar beter niet hebben. En belangrijker nog: maar weinig dingen zijn zo fijn als een lekkere ergernis.

Ik heb het bijvoorbeeld vaak als ik voor de tv zit. Dan erger ik me een hoedje, waarna Janne vraagt waarom ik dan met haar meekijk, als ik er toch niks aan vind en steeds alles afzeik wat over het beeld trekt.

Maar ze beseft dan niet dat dat nou juist het leuke is: je groen en geel ergeren. De gaten in het plot. De genepte emoties van de presentatrice. Heerlijk.

En zo heb ik dus ook een hekel aan poepen.

Toch is dat ook weer anders. Ik zit erger me niet, achter die deur op de pot. Maar ik geniet er ook niet van. Andere mensen doen dat wel. Dat weet je als je bij hun thuis naast de pot de inhoud van een gemiddelde bibliobus ziet liggen. Zulke mensen broeden eeuwig boven hun lichtverteerbare lectuur, stiekem genietend van opstijgende dampen.

Ik vind er niks aan. Poepen is een hinderlijke onderbreking, waar je ook mee bezig bent. Je leest de krant, je moet poepen. Je zit in de tuin, je moet poepen. Je neemt een eerste hap van je pistoletje ham-kaas, je moet poepen. Dat is gewoon niet leuk.

Maar het vervelendst is het altijd nog als je moet poepen, eigenlijk, maar het op dat moment niet uitkomt naar de plee te gaan. Dat had ik laatst. Er zou tussen 9.00 en 12.00 uur een monteur komen voor de cv-ketel. Het was 9.10 uur en ik dacht: ik moet poepen.

Tegelijkertijd dacht ik: ik ga nu mooi niet zitten poepen, want dan zul je net zien, ben ik net aanbeland bij fase twee, gaat de deurbel.

Dus ik wachtte. En ik wachtte. Het werd allemaal hoe langer hoe ellendiger. En die monteur, die kwam natuurlijk helemaal niet. Lekker. Zulke ervaringen maken mijn verstandhouding met poepen er niet beter op, dat spreekt.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Treurig verhaal dit. Hierbij breek ik een lans voor het poepen.

Anoniem zei

Hoi rutger

Je kunt altijd nog letter poepen.

Willem