De meisjes in gesprek trimmen

Als na twintig jaar stopt met voetballen heb je ineens veel meer vrije tijd, dat is zeker waar. Zeeën van tijd die je kunt vullen met televisiekijken, op de bank zitten, op de bank zitten televisie kijken, en eten. En ja, ik weet dat je bij voetbal ook op de bank kunt zitten.

Bottom line is dat voetballen over het algemeen beter voor je conditie is dan bankhangen. En zo kon het gebeuren dat ik de edele hardloopsport heb opgepakt. Een paar keer per week – is de bedoeling – loop ik me het leplazerus over de Utrechtse straten.

Ik schaam me daar helemaal niet voor, waarom zou ik ook. Maar als ik het aan iemand anders vertel dan voel ik me toch altijd een beetje ongemakkelijk. Want hoe noem je dat nou eigenlijk, die bezigheid?

Volgens mij ben ik opgegroeid met de term ‘trimmen’. Mijn eigenste heit ging namelijk altijd ‘trimmen’. Maar je hebt ook mensen die gaan ‘joggen’. Ik houd het de laatste tijd maar gewoon op hardlopen. Dat is uiteindelijk ook wat het is.

In Grou ging ik voorheen ook wel eens hardlopen en dan trok ik de wijde wereld in. Het dorp was je zo uit, en dan liep je langs weilanden en log kijkende koeien. In Utrecht kan ik ervoor kiezen de wijde wereld in te gaan, ook langs weilanden, maar liever loop ik door de stad.

Hoe vaker ik loop, hoe makkelijker dezelfde afstand me afgaat, hoe verder ik moet lopen om mijn conditie te verbeteren. Dat is een probleem. Want ik wil een goede conditie, maar ik heb weinig zin om een paar keer in de week een paar uren kwijt te zijn met hardlopen omdat mijn conditie nu eenmaal zo goed is.

Maar goed, dat is van later zorg. Zo hard loop ik nou ook weer niet van stapel.

Het liefst loop ik op doordeweekse namiddagen. Dan kom je allemaal forenzen tegen. De hele stad verplaatst zich. Mensen fietsen benen haasten zich over de straten en ik laveer er zo’n beetje tussendoor.

’s Avonds laat hardlopen is ook leuk. Er openbaart zich dan altijd een interessant fenomeen. Alle meisjes die ik in het donker passeer, zijn telefonisch in gesprek. Nu weet ik dat meisjes veel bellen, maar een score van bijna honderd procent bellende meisjes op de fiets kan niet kloppen.

Het moet frustrerend zijn voor al die meisjes. In Utrecht stikt het van de trimmers, joggers en hardlopers. Hele horden kom je er tegen in de stad. En iedere keer weer moeten die meisjes hun telefoon uit hun tas of jas vissen en een gesprek neppen. Zo kom je aan bellen niet meer toe.