Op naar de kassa

In de macaroni moesten blokjes ham. Die haal je bij supermarkt of slager. Ik de supermarkt in voor een plak ham. Erin en eruit denk je dan. Nou nee dus.

Het begint met het personeel van de vleesafdeling. Dat is er niet. Plakken ham zijn er evenmin.

Op naar de jongen van de groente. Hij gaat de koelcel in, een ham zoeken. Minuten verstrijken.

Ham gevonden. Maar, de snijmachine is net gewassen. Even een mes zoeken hoor. Tik tak doet de klok.

Ham gesneden. Bakje eronder. Folie erom. Nee, niet. De folie is op. Tja. Terwijl de groentejongen folie zoekt, stijgt mijn hartslag.

Daar is de jongen met de rol. Een worsteling volgt. De ham lijkt te winnen, maar zit uiteindelijk toch in een laagje of drie vier folie. Het afwegen kan beginnen. En dan, op naar de kassa.

Kleine tegenvaller: de weegschaal doet het niet. Geen gewicht en geen bedrag. Zelfs geen bonnetje. Niks.

De groentejongen begint te zweten. Even een pen zoeken, zegt hij. Ah, een pen. Hij raadt het gewicht en tegelijk ook een bedrag. Op naar de kassa.

Deze kassa gaat sluiten. Het meisje zet het bordje net op de lopende band. Een lange rij bij de andere kassa. Een paar lange minuten volgen, maar dan sta ik toch eindelijk buiten, met een plak ham van precies 3 euro 99.

Geen geld.