Laatst beleefde ik een ontzettende retrotrip. Je hebt dat wel eens: in gedachten ga je terug in de tijd, je bent er weer, daar in dat moment. Dat had ik. Maar niet eerder had ik het zo erg en zo lang.Het was namelijk zo: ik ruimde mijn kamer op. Kamer opruimen, dat is iets dat pubers van een jaar of dertien doen, meestal omdat het moet van hun moeder. Ik ruimde in dit geval mijn ouwe kamertje op omdat hij grondig ging worden aangepakt door heit en mem. De kinderen zijn de deur uit en dan gaan ze dingen verzinnen. Tuin op de schop, nieuw meubilair, de zolder overhoop.
Halleluja, wat had ik in de loop der jaren een berg spullen verzameld in die kamer! Het kwam uit alle hoeken en gaten: oude agenda’s, volgeschreven schriften, gewonnen sportmedailles en vergeten herinneringen. Ik zat daar, ik ruimde op, en ik beleefde mijn jeugd nog een keer.
Van sommige dingen die ik tegenkwam is nu amper nog te bevatten dat ze intensief werden gebruikt. Die stapels videobanden, of die ladingen diskettes. Andere dingen waren gewoon aardig om nog eens terug te zien. Zoals die ansichtkaarten uit 1994, met steevast de meest nietszeggende teksten.
Hoi Rutger, hoe is het met jou? Hier op de camping is het erg leuk. Het is wel heel warm, maar gelukkig is er een zwembad. Groetjes!
Dat werk.
Wat ik ook tegenkwam, waren exemplaren van de Peppil, de schoolkrant van toen, waarvan ik geen idee heb of ie nog verschijnt, en de ter gedachtenis aan René Dam, waaruit de foto hierboven komt. Op 23 april 1995 werd René Dam gedood in het centrum van Heerenveen, nadat één uit een groepje dronken ruziezoekers hem in het hart stak.
Meindert Tjoelker ging pas in 1997, dus het heette toen nog geen zinloos geweld, maar dat maakte het drama niet minder groot. Ik kende René Dam helemaal niet, hij was vier jaar ouder, maar op school maakten de verslagenheid, de stiltes en de plechtigheid diepe indruk.
Omstanders probeerden vergeefs het bloeden te stoppen. De jongen is op weg naar het ziekenhuis overleden, schreef de Leeuwarder Courant. Dat beleef je dan dus ook nog een keer, tijdens zo’n retrotrip. René Dam was zeventien jaar oud en is al dertien jaar hartstikke dood.
2 opmerkingen:
mijn broer is nu inmiddels al bijna 20 jaar overleden. voor mij voelt 23 april 1995 nog als gisteren. vr gr erwin dam
Beste Rutger en Erwin Dam,
Afgelopen weekend kwam ik ook de foto van René Dam tegen, in precies dezelfde situatie zoals Rutger deze beschrijft.. Ik kende René ook niet, (ik heb hetzelfde bouwjaar als Rutger) maar dit heeft destijds een enorme indruk achtergelaten. Niet voor niets heb ik het boekje al die tijd bewaard.
Wat moet dit een enorm gat voor je hebben achtergelaten, Erwin! Ik hoop dat je met je familie er een beetje een plek aan hebt kunnen geven en dat jullie herinneringen aan René kunnen delen. Herinneringen die waarschijnlijk een groot deel van je hart blijven vullen.. Weet dus, dat voor vele leerlingen destijds op de RSG/OSG de naam René Dam voor altijd een onderdeel van de herinneringen aan die tijd zal zijn. Nimmer vergeten!
Groet, Rimy
Een reactie posten