Michael Johnson leverde deze week zijn gouden medaille in. Het is niet zijn enige gouden medaille, hij won er in totaal vijf, maar toch: een genereus gebaar.
In 2000 won hij met de Amerikaanse sprintploeg de gouden plak op de 4 x 400 meter. Over 400 meter was hij in dat jaar in zijn eentje ook de snelste. Nu al zijn teamgenoten van toen zijn ontmaskerd als dopinggebruikers, doet hij vrijwillig afstand van de besmette estafettemedaille.
Je kunt dat niet anders dan nobel vinden. Maar natuurlijk sluipt de gedachte naar binnen dat het hypocriet is. Hoeveel topsprinters zijn de afgelopen jaar niet in verband gebracht met doping?
De aanval is de beste verdediging, en dat zou ook kunnen gelden voor de actie van Johnson. Hij levert één van de vijf in een toont zich moreel superieur. Als het zo moet, dan hoeft hij die medaille niet meer.
Wat nu te denken? Je bent onschuldig tot het moment dat je schuld is bewezen. Michael Johnson is een echte sportheld. Alle sporthelden vallen vroeg of laat van hun voetstuk.
Prestaties bezorgen sporthelden overigens maar voor de helft hun status. Voor de andere helft zorgt het verhaal. Zonder verhaal geen sportheld. En bij Michael Johnson hoort een verhaal: hij is de man die – terwijl hij iedereen eruit liep – achterover leek te vallen.
Je keek er naar en je was onder de indruk, zoals ik dat ook was van Ben Johnson (dopingzondaar), toen die in 1988 Carl Lewis (verdacht) eruit liep. Nu moet je opletten, zei heit. Startschot, krachtsexplosie, wereldrecord.
In de slow-motion danste een gouden kettinkje op de opgepompte spieren van Johnson. Verhaal geboren.
Michael Johnson had er ook voor kunnen kiezen om zijn medaille niet in te leveren. Omdat hij geen doping heeft gebruikt. Of omdat hij simpelweg de snelste onder de snuivers was.
Sowieso: heeft iemand ooit zijn medaille ingeleverd? Niet al die Oost-Duitse atletes die stijf van de steroïden plak na plak binnensleepten. Die zitten er nog steeds verguld naar te staren, terwijl ze hun rug nog eens laten scheren nadat ze thuis zijn gekomen na een dag staal buigen in de fabriek.
Niemand levert vrijwillig een medaille in. Iedereen is verdacht. Alle helden vallen van hun voetstuk. Maar je moet ergens een streep trekken. Michael Johnson blijft een sportheld.
vrijdag, juni 06, 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten