En maar wachten tot de scheids fluit

Dus die Duitsers staan in de halve finale. Het is meer dan terecht, want de Portugezen waren even vergeten dat je Duitsland alleen verslaat als je ze als team tegemoet treedt, maar toch: wat een ellende.

Thumbs up naar onze Oosterburen hoor, daar niet van. Je hebt zat mensen die alles wat Duits is nog immer verwensen, enkel en alleen omdat het Duits is. Tot die groep reken ik mezelf niet, al maakt Bastian Schweinsteiger de verleiding groot.

Dat haar! Die tronie! Dat hoofd ins algemeine! Laat ik het zo zeggen: als ik met het bord op schoot zit en Bastian Schweinsteiger wandelt door het beeld, dan ben ik uitgegeten.

Maar toffe lui, die Duitsers. En prima kerels ook, in dat nationale elftal. Ook goed: de kledij van de technische staf. Aan alles is gedacht, van de op maat gemaakte zwarte broeken en de hippe witte overhemden tot de sympathieopwekkende zweetplekken onder de oksels. Dik voor mekaar.

Toch vind ik het een aanfluiting dat de Duitsers hun kwartfinale hebben gewonnen. Die ploeg, dat is gewoon een en al afzichtelijkheid. Aan het EK doet iedere ploeg vooral mee om te winnen, maar als ik voor de tv zit, dan wil ik gepassioneerde aanvalsgolven zien. Messscherpe uitbraken en vleugelverdedigers met het snot voor de ogen, uitgeput door onophoudelijke rushes langs de zijlijn.

Voetbalploegen moeten zijn zoals Ireen Wüst: er vol voor gaan en wel zien waar het schip strand.

Duitsland is in niks Ireen Wüst. Duitsland is Rintje Ritsma. Ze prikken er eentje in en gaan dan rekenen. Aanvallers staan in de eigen zestien, verdedigers beuken ballen de tribunes in. En dan maar wachten tot de scheids fluit voor het einde. En niemand weet wat de Duitse verdedigers doen, maar de aanvallers van de tegenpartij presteren niks.

Zo gaat het en ik kan er maar moeilijk naar kijken.

Zelf zijn de Duitsers natuurlijk ontzettend blij met hun spel. Door het dolle heen na opnieuw een gestolen doelpunt. Drie keer gescoord, hoezo geen spektakel?

Het ergste van alles is dat de Duitsers door de gewonnen kwartfinale nóg een wedstrijd mogen spelen. Dat is dan de halve finale en daar ga je dan toch weer voor zitten, om precies eenzelfde avond te beleven.

Het is niet leuk, het is niet mooi en het is niet hoe voetbal is bedoeld, maar het is wel hoe het gaat.

Tijdens het EK houdt de organisatie in de stadions de sfeer erin met Seven nation army van The White Stripes. Steeds weer knettert het heerlijke nummer over de tribunes. Gisteravond versloeg Duitsland Portugal in de kwartfinale. De bassloop van Seven nation army was het enige dat de uitzinnige Duitse supporters wisten te verzinnen. Dat zegt alles.