Hossen zingen drinken lachen

Daar zit ik dan. Thuis. In Utrecht. Onder het raam stopte zojuist een stadsbus, maar verder is het rustig hier. Nog even dit stukje tikken en dan is het weer mooi geweest voor vandaag.

Deze situatie, ik in Utrecht en zo onder de wol, het bevalt me maar niks. Ik mag dan in Utrecht wonen, Grouster voel ik me ook nog steeds. En nu wil het geval dat heel veel Grousters het nog lang niet mooi geweest vinden voor vandaag. Heel veel Grousters gaan – en ik kan dit niet genoeg benadrukken – terwijl ik dit tik, knalhard uit hun plaat.

Ze dansen. Ze drinken. Ze maken er wat moois van. Want het is Grouster Merke.

En ik was er graag bij geweest in Grou. Ik had een prima weekeinde, daar niet van, met een tuinfeest op vrijdagavond en een barbecue op zaterdag, maar toch, de Grouster Merke, merk ik nu ik hem zomaar niet meemaak, daar moet ik gewoon bij zijn.

Voor mij begint de merke altijd pas op zondagavond, als de optocht voor de Stappersjûn zich in beweging zet. Dan is het een avond lang feesten en hossen, om vervolgens zo goed en zo kwaad als dat gaat de wekker te zetten, want maandagochtend wacht opnieuw een hele klus: matinee in de sporthal.

Dat is nog een keer hetzelfde, maar dan overdag. Feesten en hossen en een biertje of twee. Je komt eens iemand tegen, je zet je ene been voor de andere en weer terug, je bestelt nog eens wat, hartstikke gezellig.

Na het matinee verplaatst iedereen zich naar het centrum, want daar zijn de volksspelen. Spijkerpoepen, ringsteken, sumoworstelen, je kent dat wel. Mooi.

En dan, als dat ook is geweest, dan is het de kunst om vol te houden. De ervaring leert dat je tegen het einde van de merkemaandagmiddag een goed gevoel voor evenwicht moet hebben – wat juist dan best lastig kan zijn. Je moet namelijk de teugels laten vieren, even gas terugnemen, maar niet volledig in de rust gaan: dan ben je gezien. Dan ga je neer. KO. En dat wil je niet, want maandagavond moet je weer naar de sporthal, voor de finale.

En dus moet je een hapje eten en even zitten. Niet liggen. En dan weer hossen zingen drinken lachen.

De Grouster Merke is een mooi verhaal, ieder jaar weer. Voor mij dit jaar geen zicht op kruipende mensen in de hoofdstraat, geen zevensprong en evenmin een polonaise. En nu ik er zo over nadenk: ook geen natte maandagavondscheten in de sporthal. Die horen er namelijk ook bij.

Volgend jaar ben ik er weer bij.

.