Mem, heit en meneer Groenman

Gister was het 11 september. Nine eleven. Daar wilde ik graag over schrijven. Zeg maar zoals iedereen. Maar ja, het was merke in Grou. Dan zit je.

Gelukkig is actualiteit relatief. Nine eleven is ook vandaag nog steeds vijf jaar geleden. Daarom bij deze:

Nine eleven is een van die gebeurtenissen waarvan iedereen nog weet wat hij deed toen het gebeurde. Beroemdste voorbeeld: de moord op Kennedy.

Maar dat was in 1963, dus verhalen daarover ken ik alleen van heit, mem en meneer Groenman, in de derde klas mijn geschiedenisleraar.

In de mondhoek van meneer Groenman hing altijd een stift. Was hij groen, dan was je veilig. Een rode stift betekende een overhoring. Goed gevonden was dat, van meneer Groenman.

Weten wat je deed toen iets memorabels plaatsvond, heeft wel wat, vind ik. Je eigen plaats in de wereldgeschiedenis, zoiets.

Ik zat op de boot vanaf Vlieland toen Herman Brood van het Hilton sprong, en toen de vliegtuigen het WTC in vlogen, zat ik in een computerruimte in Groningen.

Toen Brood dood ging, stonden de torens van het WTC nog recht overeind. Vijf jaar en een dag geleden.