Ik was net halverwege mijn Parigina toen twee degelijke moekes zich naast ons posteerden. Spijkerbroek, koltrui, witte sportsokken. Windjack over de stoel. En toen werd de menukaart besproken, evenals het personeel.
It bin net de heldersten dy’t hjir runrinne, meldde de één. Ik ha ek wol nocht yn in tomatensalade, mar dan hast sa’n gedonder mei dy pitten, bulderde de ander.
Mar se kinne it hoofdgerjocht toch ek wol wat letter bringe. Dat wy freechje of sy even wachtsje wolle. Dat kin wol hjer, tink ik. En zo verder.
1 opmerking:
Ik snap geen Fries
Een reactie posten