Werd ik vannacht toch zomaar gewekt door de slappe lach. Dat overkomt me niet dagelijks. En het mooie was nog wel dat het mijn eigen slappe lach was.
Wat ik droomde ben ik vergeten, maar het schijnt behoorlijk hilarisch te zijn geweest, getuige mijn gebulder in het holst van de nacht.
Vermoedelijke oorzaak: interne communicatie. De ene hersenhelft die de andere uitlacht. Was ik gelijk uit de droom.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten