Eigenlijk moest ik vandaag de deur uit. Maar bij het KNMI stonden al 24 uur alle seinen op rood. Weeralarm. Een land ontwricht.En dus bleef ik thuis, in afwachting van apocalyptische taferelen en sneeuwduinen tot halverwege de voorruit. Ik woon op de eerste etage.
De paradox van stormen, sneeuwbuien en ander natuurgeweld is: slachtoffer wil je er niet van worden, maar je hoopt dat het in alle hevigheid over je heen trekt. Dat de natuur onder jouw ogen geschiedenis schrijft.
Zo’n dag werd vandaag niet. Niet in Utrecht tenminste. En ook niet in Amsterdam, waar ik de situatie online volgde. Toen het in Utrecht even na elven begon te sneeuwen, wachtte Amsterdam nog op z’n beurt. De foto’s zijn van 11.20, 12.13, 12.46, 13.42 en 17.29 uur. Toen was het al lang en breed gebeurd met de sneeuwbuien. Jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten