Een verlangen naar diepte

2008 is nog niet heel lang onderweg, en we krijgen het EK voetbal, de Olympische Spelen en vooral de Amerikaanse presidentsverkiezingen nog, allemaal waar, maar toch: de beste nieuwsfoto van 2008 is reeds gemaakt.

Van de week werden de prijzen voor de mooiste journalistieke foto’s van 2007 uitgereikt. Winnaar was een ietwat onscherpe plaat van een Amerikaanse soldaat. Al steunend op een bunker staart hij uitgeput in het niets na een zware missie.

De Volkskrant schreef dat de keuze voor de foto een aansporing voor fotojournalisten is. Ze moeten weer gaan zoeken naar het verhaal achter de ellende. Het schrijnende verhaal moet in de krant, niet een esthetisch prachtige compositie van keiharde wreedheid.

Het mooie aan de winnende plaat van 2008 is dat hij alle drie de elementen in zich verenigt. De harde waarheid en het verhaal erachter worden beide verteld, en dat ook nog in een prachtige compositie.

Op de foto wordt een lid van de New Yorkse maffia weggevoerd na zijn arrestatie. Om met de compositie te beginnen: in feite is hier een reet in de boeien geslagen. Prachtig hoe de fotograaf die kont in al zijn glorie vast heeft weten te leggen. Fabelachtige esthetiek. Het eerste dat je je afvraagt is of ze die maffioos ooit nog in dat busje hebben gekregen. Mooi ook hoe die agent tweede van links met al zijn krachten zijn hand helemaal in die klotsende maffiaoksel laat verdwijnen.

Los van de schoonheid toont de foto een harde en confronterende waarheid, die de fotograaf tegelijk met die dikke kont in het gezicht van de kijker duwt. Zelfs voor wie wil wegkijken, is er geen ontkomen aan. In Amerika is vier op de tien mensen te dik en deze foto zet al die supersizers keihard aan het denken.

Daarbij vertelt de foto ook een verhaal. Het verhaal van de maffiaclan die in relatieve rust zijn gang kan gaan. We kennen het allemaal uit de Godfather en de Sopranos. Niet omdat die epossen een exacte weergave waren van het maffiamilieu, maar omdat het maffiamilieu zich is gaan gedragen naar de helden uit die films en series.

Op de foto zien we een real life Bacala, het dikke hulpje van een made man. Slim is ie niet, maar praten tegen de politie zal hij ook nooit. In de gevangenis kookt hij de heerlijkste pastagerechten.

Een andere klacht over de fotowedstrijd is dat de inzendingen allemaal zo eendimensionaal zijn. Ze zijn vlak, hebben geen achtergrond of diepte. Het verlangen naar diepte van de jury maakt deze foto helemaal de zekere winnaar. Want man oh man wat een diepte.