Melig is gewoon vet

Melig is een woord dat ik vroeger verschrikkelijk vond. Ik zal een jaar of twaalf zijn geweest toen ik het voor het eerst hoorde. Dat gebeurde via Annelies, ik weet dat zeker. Die was thuis dan och sa melig en dat vond ik maar niks. Melig, een woord uit de Tina. Een woord voor meisjes, voor wijven.

Er zijn niet veel woorden waarvan ik ontstaan en inburgering bewust heb meegemaakt, maar melig is er een van. Vet is er ook één. Dat was een jaar of wat later. Vet was helemaal nieuw toen ik een jaar of dertien was.

Dan liep je met een groepje op Nike Air Max en in Levi’s 501 over straat, op weg van nergens naar onbekend, en dan riep er weer iemand dat iets toch echt heel erg vet was. De nieuwe single van DJ Paul Elstak bijvoorbeeld.

Als ik in die tijd vet hoorde, dan dacht ik aan frituurvet. Kroketten. En die zag ik dan ook voor me. Bij de toffe associatie van vet kon ik me niks voorstellen. Maar inmiddels kun je mij gewoon tegen beppe horen zeggen dat de vakantie echt heel vet was.

De foto hierboven is ook erg vet. En wat net zo waar is: voor het maken van zo’n foto moet je in een melige bui zijn.

Het was de dag dat Janne en ik op wintersport gingen. Henk en Fetsje kwamen op bezoek en we wandelden de stad in. Bij Bigoli kochten we een broodje en dat aten we op in een waterig zonnetje.

We keken daar uit op een alternatief soort fontein. Een geheel van buizen en gootjes dat constant een kletterend geluid maakt. Daar moet je ook maar van houden.

Een paar toeristen nam een soortgelijke foto. Een flauwe grap die ik wel kon waarderen. Lekker melig. Henk, die dit jaar vijftig wordt, kon het ook waarderen, wat in zijn voordeel spreekt. Vandaar dat de foto werd gemaakt. Henk met installatie, heet-ie.