Van sommige dingen word ik heel erg blij. Zo las ik gisteren dat de 19-jarige Brit George Garratt voortaan door het leven gaat als Captain Fantastic. Gozer vond zijn naam saai en heeft hem laten veranderen.Captain Fantastic. Dat is gewoon heerlijk. Ook al wil zijn oma nu niet meer met hem praten.
Zijn volledige naam luidt nu overigens: Captain Fantastic Faster Than Superman Spiderman Batman Wolverine The Hulk And The Flash Combined. Although my friends thought it was ridiculous, most people do call me Captain, aldus Captain Fantastic tegen de BBC.
Van sommige dingen word ik heel erg blij. Ik dacht, ook weer gisteren, een grappige video te gaan kijken, toen ik er na een paar seconden achterkwam dat ik werd gerickrolled. Rickrolling is mooi, ik heb er hard om gelachen.
Terwijl ik van sommige dingen zomaar heel vrolijk word, zijn er ook dingen die mij echt gelukkig maken. Een mandarijn zonder pitten bijvoorbeeld. Met nieuwe sokken in mijn schoenen. Of Barack Obama die wordt gekozen tot president van de Verenigde Staten.
Gisteravond. Ik zat voor de tv en ineens was het besef daar: Obama moet winnen. Ik wil dat hij wint. Ik wil dat John McCain verliest. Ik. Wil. Het.
Dat gevoel ken ik nog van een jaar of elf geleden, toen ik soms helemaal gek werd tijdens belangrijke wedstrijden van Ajax. Het adrenalinerollercoastergevoel.
Ajax was in 1997 al over het hoogtepunt heen, maar wist dat zelf nog niet. Er werd ook nog steeds gepresteerd in de Europa Cup, dus hé, we doen gewoon nog mee! Uit die tijd herinner ik me een wedstrijd uit de Champions League. Ajax moest het Zwitserse Grasshoppers van zich afschudden. Een club van niks, maar een triomftocht werd het allerminst.
En dus vond ik mezelf halverwege de tweede helft terug in een kamer waar geen tv of radio was, zodat de onheilspellende commentaren van Evert of Jack mij niet konden bereiken. De spanning at me op.
Een wedstrijd vol drama, Ajax ging door.
Deze dagen heb ik hetzelfde. Ik verkeer tussen hoop en vrees. Mijn stemming slaat om al naar gelang het soort bericht dat mij bereikt. De ene keer beschrijft een artikel waarom Obama gaat winnen. Ik lees het en denk: inderdaad, zo zal het gaan. Heerlijk.
Even later zie ik een reportage. John McCain zweept zijn achterban op. Hij kondigt zijn comeback aan. De voice-over geeft hem nog een kans. En ik denk: het zal toch niet..
Vandaag is een historische dag, hoe dan ook. Barack Obama versus John McCain. En mocht het onverhoopt toch John McCain worden, dan heb ik altijd Rick Astley nog.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten