Daantje blijft

Van die dingen die je je afvraagt. Zoals dit: Daantje de wereldkampioen, het kinderboek van Roald Dahl, heet dat in Duitsland Daantje der Weltmeister?

Om een mij onduidelijke reden zou ik het raar vinden wanneer het zo was. Daantje der Weltmeister. Of Weltmeister Daantje.

Het had zomaar gekund, maar het is niet zo. Amazon.de leert dat Deutsche Kinder Danny oder die Fasanenjagd lezen. Dat is tenminste te hopen, want Danny the champion of the world is een prachtboek. Ik las het vroeger een keer of acht en ik ben geeneens een herlezer. Kun je nagaan.

Ik kwam Daantje tegen op zolder toen ik keek wat daar zoal te vinden was. We gaan immers verhuizen, dus de dingen moet bij elkaar gezocht. Maar niet alles kan mee. Oh nee, bij lange na niet. We gaan weliswaar een mooi pand bewonen, maar niet het hele pand is van ons. Dus na het zoeken moet er worden geselecteerd.

Het zoeken is het leukst. Je komt de mooiste dingen tegen. Een werkstuk Maatschappijleer uit VWO5, een tekening uit groep 6, en heel veel oude cassettebandjes. Vaak met snelle en nog maar moeilijk te harden happy hardcoremeuk, maar ook met tijdloze klassiekers van DJ Bobo, The Good Men en Usura.

Bij het selecteren is de vraag iedere keer: wat gaat er mee naar Utrecht, en wat blijft achter in Grou? Bij de cassettebandjes is het makkelijk: die blijven. Ik heb niet eens meer een cassettespeler. Bij alle andere dingen is het steeds een afweging. Maar waar leg je de lat? Bij praktisch nut, of bij sentimentele waarde?

We moeten er straks ook nog zelf bij passen, en dus wordt meestal gekozen voor praktisch nut. Dus Charly Lownoise, Mental Theo en de tekeningen blijven thuis. En ook Daantje blijft op zolder in Grou.