Kijk dat dan. Window of hope. Deur der deuren. Oh, jij, opening naar frisse buitenlucht.Ja mensen, dat gaat gewoon richting het dakterras van ons toekomstige onderkomen. En dat betekent afkicken, want ik ben inmiddels behoorlijk verslaafd geraakt aan het constant op internet zoeken naar aantrekkelijke appartementen in Utrecht. Hoeft nu dus niet meer.
We zijn er blij mee, vinden het een prachtig stulpje. De hemel en de aarde, de zon de sterren en de maan, de mooiste en de liefste. Vinden wij. Maar ja, het is dan ook óns appartement. Dat wil zeggen: wij liggen krom voor de huur. Dat wil zeggen: Janne ligt krom voor de huur.
De afgelopen weken zochten we hoe langer hoe fanatieker. Dat trok een spreekwoordelijke wissel, want ik kon op het laatst niet meer stoppen met refreshen. Steeds weer keek ik of er nog iemand iets in de etalage had gezet. Bleek meestal niet zo te zijn.
Maar als het dan het geval was, dan volgde soms een bezichtiging. We hebben zo her en der in de stad naar binnen kunnen kijken. Mooiste locatie: onder de Dom, aan het Domplein. Vreemdste ervaring: aan de Van Eimerenstraat bij ene Edwin. Daar was het niet zo fris allemaal.
Beste wegdroomhoekje: het herenhuis uit 1902 in de F.C. Dondersstraat. Meest creatieve hoekje: het toilet aan de Sweder van Zuylenweg. Prachtig weggewerkt. Mooiste keuken: aan de Nieuwlichtstraat. Haute cuisine, drie hoog in Ondiep.
En tot slot het meest perfecte plaatje: de uiteindelijke verovering op de foto. We hebben net zo lang gerefresht tot hét voorbijkwam. Klik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten