Ik had het er deze week gelijk mee gehad. Jo-Wilfried Tsonga sloeg twee ballen in de kwartfinale van de Australian Open en de Eurosport-commentator repte van ‘de Muhammad Ali van het tennis’.
Daar gaan we, dacht ik. Eén neger op de baan en die hele witte tennisgoegemeente is in rep en roer. Tennisfans kijken naar negers zoals gewone mensen naar gorilla’s kijken. Als de neger dan ook nog wint, dan is ie meteen ‘de Muhammad Ali van het tennis.’
De commentator vond het geen probleem mijn vermoedens over zijn koloniale wereldbeeld te bevestigen. Tsonga noemde hij ‘een tropische verrassing’ die er volgens hem ‘massief’ uitzag, terwijl tennissers tegenwoordig stuk voor stuk spierbundels zijn.
Ook was hij erg onder de indruk van de service van de 22-jarige Fransman, ook al was die niet altijd even hard. Want ja, iemand uit de binnenlanden van Afrika bezit natuurlijk ontzettend veel oerkracht. Kijk eens wat een dreun!, riep de commentator.
Ik zat me daar al met al behoorlijk over op te winden, totdat ik erachter kwam dat ik het mis had. Jo-Wilfried Tsonga is namelijk inderdaad ‘de Muhammad Ali van het tennis’.
Het gaat niet alleen om de uiterlijke kenmerken, die aardig overeenkomen, maar vooral ook om de uitstraling van Tsonga. Dat expressieve, dat energieke. Float like a butterfly, sting like a bee, citeerde de NOS-verslaggever Muhammad Ali, en hij had gelijk, want zo tennist Tsonga.
Tsonga is fris als Ali was, en zoals Ali heel boos kon kijken als hij zich concentreerde, zo kan Tsonga dat ook. Na zo’n blik, die op een vreemde manier vertedert, shuffelde Ali er een hoek uit; Tsonga tovert de bal tegen de baseline.
En hoe vaak zie je een sporter nou ontspannen lachen na een geslaagde actie? ‘De GOAT deed het, en Tsonga doet het ook. Slaat een toverbal en lacht zich een kriek.
Ik heb Jo-Wilfried Tsonga nog nooit horen praten. Ja, tijdens de halve finale, toen hij de scheids meldde dat ie even naar de plee moest. Het zou mooi zijn als hij net zo sprak als Ali, die zich even ongecompliceerd, snel en positief uitte als hij in het leven stond: It's just a job. Grass grows, birds fly, waves pound the sand. I beat people up.
Zondagochtend speelt Tsonga de finale van de Australian Open. Daar treft ‘de Muhammad Ali van het tennis’ helaas niet ‘de GOAT van het tennis’. Roger Federer liet zich in de halve finale oprollen door Novak Djokovic, een Serviër die op de baan niet lacht en niet danst als een vlinder, maar wel steekt als een bij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten