Maar wel leuk voor later

Het fototoestel lag in de kast, en als iemand zijn verjaardag vierde, of het was kerst, dan klikte je een kiekje. Voor de zekerheid soms twee. En als het rolletje vol was, dan bracht je het naar de fotoboer. Benieuwd hoe ze gelukt zijn. En bijna iedere foto een aha erlebnis.

Tegenwoordig reken je je kiekjes tegelijk af met een tube tandpasta, bij Kruidvat, of met een dvdtje, bij Media Markt, en is teleurstelling het enige gevoel als de glanzende afbeeldingen door je handen gaan.

De verwachtingen die hoorden bij een envelop vol foto s worden immers niet meer ingelost: iedere foto is voor afdrukken al tig keer gekeurd, ieder detail op het computerscherm gezien.

Honderd en vierentwintig afdrukken rekende ik gisteren af. Honderd en vierentwintig keer een zucht. Maar wel leuk voor later.

Op de foto hierboven de oudste nog bestaande foto ter wereld, een duiventil met schuur, in 1827 gemaakt door Joseph Nicephore Niepce. Deze Franse uitvinder van de fotografie gebruikte bij het kieken van zijn achtertuin onder andere asfalt en koos een belichtingstijd van acht uur. Dat waren nog eens tijden.