Paniek is het mooist

Nog nooit zo rustig een trein gemist als vanmiddag. Kwam vast omdat ik niet besefte dat ik hem ging missen. En toen ik het eenmaal in de gaten had, reed de trein al weg. Weinig gelegenheid om me druk te maken dus.

Ja, toen het leed al was geleden, maar ik hield me in. Heb ik spijt van. Ik vind het altijd een mooi gezicht als ik iemand vol overgave de trein zie missen, en had de mensen in mijn trein ook een voorstelling gegund, achteraf.

Vooral in Zwolle is het een prachtig schouwspel. Eerst die vastberadenheid als de ongelukkige vanaf de trap het perron opstormt, dan de schok, en uiteindelijk een holle blik als het leed volledig doordringt. Pure schoonheid.

De meeste zijn praktisch ingesteld en maken rechtsomkeert, maar sommige rennen nog even achter de trein aan of schieten een pauzerende conducteur aan. Paniek is het mooist, vanzelfsprekend. En hoe meer zware koffers hoe beter.

Ik ben even nonchalant als ik boven was gekomen weer naar beneden gesjokt en heb met Jasper een patatje gehaald. Die had zijn trein ook gemist.