IJscowagens, ze bestaan nog!

Zo snel kunnen treurnis en vrolijke verrassing elkaar afwisselen. Toen ik zojuist arriveerde bij mijn condo aan de Adriaan Mulderstraat was er eerst het verdriet over de twee lekke banden in de assen van mijn ene fiets. Maar toen ik minuten later door het raam nog eens sip naar mijn fiets keek, deed de belklingelende ijscowagen die passeerde mijn stemming resoluut omslaan. VERS SCHEPIJS, jubelde de zijkant van het busje. Ze bestaan nog, jubelde mijn inner ik.