Vodafone heeft het meest onnozele reclamebureau ooit. Dat denk ik, want hun nieuwste spotje is een ontzettende miskleun. Kijk maar.Een man wandelt door een zonovergoten glooiend landschap. Overal lopen blije mensen nog blijer met elkaar te bellen. Op de achtergrond staan Big Ben en Eiffeltoren broederlijk naast elkaar. Dit is de wereld van Vodafone, waar afstanden niet meer bestaan en we voordelig onze gevoelens met elkaar kunnen delen. Bij het intoetsen van een sms-bericht vlijt een vlinder zich op je toestel.
Tot zover is er niets aan de hand. Alles okido. Het probleem zit dan ook niet in wat je ziet, het probleem zit in wat je hoort. De muziek!
Terwijl je toekijkt hoe de Vodafoonse wereld blij is met lage kosten en uitstekende dekking, luister je naar de klanken die Gustavo Santaolalla schreef voor Babel, een film over – onder andere – het gegeven dat ‘wij’ zo slecht met elkaar communiceren. Vandaar ook de naam van de film.
De muziek vult de sombere boodschap in Babel perfect aan, maar nu is er dus een handelaar in belbundels die dezelfde beklemmende klanken gebruikt om zichzelf neer te zetten als lichtend voorbeeld in een altijd bereikbare wereld vol innig contact.
Als de servicedesk niet zo slecht bereikbaar zou zijn, zou ik Vodafone bellen om me te beklagen. En als ze me dan zouden zeggen dat het juist zo is bedoeld, dan vind ik dat alleen maar stommer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten