Het was onze eerste dag in Amersfoort. Met Henk en Fetsje aten we bij pizzeria Lorenzia. Op de pizza’s was niks aan te merken, en voor ons als nieuwkomers in de stad was het uitzicht op Lange Jan een noviteit, en dus tevreden stemmend, maar toch besloten we geen nagerecht te bestellen.Winkelend in de Langestraat hadden we eerder die dag namelijk ijssalon San Marco opgemerkt. Bij San Marco hadden ze ijs in alle mogelijke soorten, allemaal zelfbereid. Dat klonk aanlokkelijk. Daar wilden we zijn voor ons nachricht.
Zo gezegd zo gedaan, en het was heerlijk. Ik keek dan ook raar op toen we gisteravond opnieuw San Marco passeerden: de hele ijswinkel stond vol schoeisel. Heel veel schoeisel, dameslaarzen vooral. Op de toonbank, in de vitrines, overal schoenen en laarzen.
Waar laatst nog de straciatella wachtte om tot bolletje geschept te worden, lag nu een lelijk paar zwarte stappers na te walmen van een pasbeurt. Raar. Alsof je in The Game zit en niets is wat het lijkt. Heel raar.
Waar was het ijs gebleven? Op de site rept San Marco (sinds 1984) met geen woord over laarzen of wat voor schoeisel dan ook. Wel is er de knop Projecten. Na klikken verschijnt de tekst Wordt aan gewerkt. Is dat een aanwijzing, een clue, een aanknopingspunt?
Een gok: het is ijsmaker Marco in z’n ijsbolletje gestegen. In de strenge Hollandse winters, waarin niemand het in zijn hoofd haalt een ijsje te kopen, handelt hij in lederwaren. Mocht dat zo zijn, dan bij deze een advies: ijsmaker blijf bij je leest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten