De kerstdagen, dat zijn niet de makkelijkste dagen van het jaar. Je hoort er ook altijd veel mensen over zeuren. Dat ze geen zin hebben in de kerstdagen, niet in al het eten en niet in al die familie.
Ze vallen rond de kortste dag van het jaar, maar voor veel mensen komt aan de kerstdagen geen einde.
Ik heb aan alle kanten leuke familie, maar ik heb het ook, dat de kerstdagen niet de makkelijkste zijn. Het is ook niet moeilijk dagen te bedenken die leuker zijn. 21 februari bijvoorbeeld, of 1 juli, of de hele maand augustus.
Over de kerstdagen hangt altijd een soort deken. Je mag niet zoveel, want er moet gezellig en warmpjes bij de familie worden gezeten. Lekker bijpraten, rapporten laten zien (vroeger), vragen naar rapporten (nu) en vooral heel veel eten. Dat is gezellig en knus, want buiten ligt een meter sneeuw en het vriest dat het kraakt.
Dat het door een opwarmende aarde buiten helemaal niet koud koud koud is, en je dus eigenlijk wel zin krijgt in een potje kersttennis, dat is jammer maar helaas. Op je kont zitten zul je. Wie wil er nog een stukje?
Maar mij hoor je niet klagen, hoor. Het hoort er nu eenmaal allemaal bij, bij het herdenken van de geboorte van het kindeke Jezus. Vrede op aarde, blijf zitten, maak eens een wandeling, en eet eens door.
Klagen doe ik volgend jaar wel, als die kontzittende kerstdagen er weer af moeten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten