Golddiggers slepen de hakken

Nog even over de kerstdagen. Wat daar altijd wel leuk aan is, of was: het stappen. Op stap. De kroeg in, drinken en dansen (altijd in die volgorde).

Op stap is sowieso een aardige bezigheid, maar met kerst extra leuk omdat je nog eens iemand ontmoet die je een tijd niet hebt gezien. Die is dan ook voor de kerstdagen Heimatwaarts gegaan, en blij dat het tijd werd om de kroeg in, omdat met pa en ma alle losse eindjes wel zo’n beetje aan elkaar zijn geknoopt.

Nou ja, dat was dus altijd leuk, op stap met kerst, tot dit jaar. Op zich waren de ingrediënten voor een geslaagde stapavond aanwezig. Het was – zoals gezegd – kerst, er was een band, en de avond ervoor was de uitspanning nog een op de kaart gezet door een heus fenomeen, Afonso Alves, doelpuntenmaker van professie.

Die was dus zomaar ineens in de Treemter, op eerste kerstdag. Een Braziliaan in een Grouster kroeg, dat is al wat, maar de Braziliaanse topschutter van de eredivisie, dat is toch echt wel wat.

En dus slepen de golddiggers de hakken, wreven de kleine meisjes zich de ogen uit, en ging René voor hem staan om eens lekker hard CAMBUUR LEEUWARDUUH!! in zijn korte hoek te schreeuwen.

Is echt waar, heeft René mij zelf verteld. Later stond ie ook nog met Alves bij de pisbakken. Hadden ze elkaar eens aangekeken. Ik had natuurlijk even een foto moeten maken, aldus René, dan had ik ‘m kunnen laten zien dat de mijne groter is.

Maar goed, dat was dus de avond ervoor. Tijdens onze avond was René eigenlijk de enige bekende in de hele toko. Dat klinkt een beetje sneu en dat was het ook.

Daar stonden we dan, helemaal voorbereid, klaar om bij te praten. Tevergeefs.