Het verschil in beleving

Metro behoort tot mijn favoriete kranten. Altijd weer pakt het dagblad uit met scherpe eigen nieuwsgaring. Bovendien hebben ze een koppenmaker die van wanten weet. All-time favorite: SCHRIKBAREND HOOG.

Donderdag was weer een mooi voorbeeld van de onafhankelijke koers die het blad voert. HOMOHAAT VALT MEE, schreeuwt de voorpagina. Met als onderkop: Metroverslaggevers hand in hand de straat op. Weinig reactie.

De homogemeenschap luidt al enige tijd de noodklok: het komt tegenwoordig weer vaker voor dat homo’s in elkaar worden geslagen omdat ze op straat herkenbaar homo zijn. Moeten we wat mee doen, zullen ze bij Metro gedacht hebben.

Een enquête onder homo’s? Nee, dat is saai. Een enquête onder allochtone jongeren dan? Nee, moet maar niet. Een observatiepost bij de Reguliersdwarsstraat? Tja, veel werk. Uiteindelijk komt hoofdredacteur Rutger Huizenga met een lumineuze vondst. Participerende journalistiek, dat moet het zijn.

Nu alleen nog vrijwilligers vinden die al knuffelend door het land willen paraderen. Het blijkt nog niet makkelijk tijdens de redactievergadering.

Sterverslaggever Douwe de Haan wil gelijk, maar niemand wil met Douwe. Erik Jonk wil ook wel, maar dan alleen met Machteld Veen, maar dat is een vrouw, dus dat kan niet. Dan moet je maar een onderwerp bedenken waarbij je met Machteld handjes kunt vasthouden, zegt Huizenga. Het wordt lootjes trekken. Niels Rigter is de pineut.

Op de foto’s in de krant – naast het artikel voorop zijn binnenin twee pagina’s gewijd aan het onderwerp – zie je het verschil in beleving tussen Douwe en Niels. Douwe paradeert vol flair aan de zijde van Niels. Hij heeft er zelfs speciaal een ruitjesbroek voor aangeschaft. Niels loopt ietwat nukkig in zijn Dockers broek, constant op zijn hoede voor bekenden. Die vreest hij eigenlijk nog meer dan de homohaters.

Na een paar dagen sjokken weten de mannen genoeg: het valt wel mee. Behalve plakkerige handjes hebben ze er niks aan overgehouden. En ze weten: hier gaan we mee uitpakken!