Alles op zijn pad ritselt

Mooi weer en hoge temperaturen, dan zit je al gauw iedere avond in de tuin. Als het eenmaal donker is, horen wij elke dag een egel voorbij struinen. Zoals mevrouw De Kluis van verderop altijd stipt half elf met haar hond voorbij komt wandelen, zo heeft onze egel ook zijn ritme.

Zodra de zon onder is, verplaatst hij zich van de voor- naar de achtertuin. Daar verdwijnt hij achter het hok.

Het is geen roofdier, besef je als het beestje voorbij komt. Hij heeft me een lawaai. Alles op zijn pad ritselt. Onze egel heeft gelukkig een slingerende route die hem ook een stukje over het gras voert. Kunnen we toch nog een blik op hem werpen. Je ziet dan dat het een klein beestje is. Met een waggelkont.

Mem vertelde deze week dat zij en heit eens een parend egelstel betrapten. Ze kon het mooi vertellen. Achter it jiskefet. Dat wie in lawaai! Jo tinke, hoe ha dy bisten dat mei dy stikels.

Het geluid deed ze ook nog even voor, met een luid knorren.

Ze hadden snel doorgehad dat de herrie parende egels betrof. Een bericht op Nos.nl leert dat niet iedereen dat even snel snapt.

Een egelpaar dat met gezucht en gesteun de liefde aan het bedrijven was in een tuin in Vaassen, zorgde zaterdag voor paniek. Een stel dat in hun tuin rare geluiden hoorde belde de politie, omdat het dacht dat er dieren in nood waren. Een politiewoordvoerder laat weten dat er van nood geen sprake was. Al moeten de egels het natuurlijk wel voorzichtig doen, lacht hij.