Een buitenkans was het, dat mijn band lek bleek van de week. Die kon ik mooi gaan plakken in het zonnetje op de stoep. Fiets op zijn kop en dan lekker probleemoplossend tekeer gaan.
Natuurlijk, er is weinig heroïsch aan het plakken van een band. Een karweitje van niks is het eigenlijk. Maar toch, het leek me op de één of andere manier dat het goed zou kunnen zijn voor mijn aanzien in de buurt.
En wie weet wat voor impuls het zou betekenen voor mijn sociale contacten. Ik zou kunnen worden uitgenodigd voor de jaarlijkse voorjaarsbarbecue, zo die bestaat. Of worden gevraagd mee te doen met de jeu de boulescompetitie van komende zomer.
Het was daarom wel een domper dat een half uur nadat ik de lekke band had ontdekt huisbaas Fred zijn hoofd bij mij om de deur stak en zei: je moet even naar de Praxis voor een nieuwe binnenband. Er zit zo’n scheur in. Je fiets heb ik achter in de zaak staan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten