Bel een groot bedrijf en de kans is groot dat je terecht komt bij een bolwerk van lange wachttijden, automatische keuzemenu’s (waarvan de stemmen altijd klinken als vrouwen van 67), ongeïnteresseerde medewerkers en andere ellende. Een callcenter dus.
Ik was dan ook op het ergste voorbereid toen ik vandaag naar Sportweek belde om te controleren of de opzegging van het abonnement (ach ja, een abonnement op Sportweek, van die dingen) wel helemaal goed ging. Maar kijk, ik trof het tegenovergestelde van de beschrijving hierboven.
Hoezee, zou je zeggen, en hoezee was dan ook wat ik dacht toen ik vliegensvlug te woord werd gestaan door een vriendelijke meisjesstem. Dat was te vroeg gejuicht. Te aardig blijkt namelijk ook te bestaan.
Goedendag! Abonneeservice Sportweek, waarmee kan ik u vandaag van dienst zijn? (Ik leg uit dat ik heb opgezegd, maar nog geen bevestiging heb gehad. Begrip is mijn deel.)
Meneer, ik zal meteen voor u kijken wat daarvan de status is, want dat is natuurlijk niet zo fijn om te horen.. (Och, zo erg is het nou ook weer niet, maar fijn dat ze zich verantwoordelijk voelt. De opzegging blijkt geregeld. Ze legt omstandig uit hoe.)
Is uw vraag daarmee beantwoord? (Jazeker.) Kan ik verder nog iets voor u doen? (Nee hoor.) Dan wens ik u een heel prettige dag nog verder meneer. Tot ziens hoor meneer.
Doe mij de volgende keer maar weer een chagrijn. Dat telefoneert wel zo efficiënt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten