Wat denkt een spin eigenlijk wanneer hij bij ons over het terras loopt? Ik dacht dat terwijl ik in de tuin zat te lezen en er een spin voorbij kwam gewandeld.Het was een klein, donker beestje. Hij liep alsof hij geen idee had waar hij naartoe ging, waarmee overigens niet is gezegd dat er sloom werd gekuierd. Juist niet. Met steeds korte sprintjes zigzagde hij in verbazingwekkend hoog tempo over het terras.
Daarom verbaasde het mij dat de spin een minuut later, toen ik nog eens opkeek van mijn boek, bij de stoep voor de tuindeur stapje voor stapje over een kei sloop. Worden spinnen gauw moe? Hebben spinnen ook wel eens een dag geen zin? Ik boog voorover en zag het antwoord: een tweede spin.
Nu werd het spannend. Vlak voor mijn neus ontspon zich een strijd om woonruimte, een spleet. De spin die de spleet – tussen stoep en kei – al had was iets groter, maar ‘mijn’ spin had moves. Skills!
Dreigend stonden ze tegenover elkaar, als Russische en Amerikaanse tanks bij Checkpoint Charlie, toen mijn favoriet begon te wapperen met allerlei geleedpotige lichaamsdelen.
Dat liet de spleetbewoner niet op zich zitten. Een frontale aanval volgde, waarna hij zich terugtrok in het donker. Al snel keerde hij echter weer terug op de rand van zijn territorium, zodat de twee matadoren opnieuw tegenover elkaar stonden.
En terwijl ze zich voorbereidden op de tweede ronde kwam mem naar buiten met een wasmand. En ik dacht: waar je wel niet op let als je buiten een boek leest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten