Je hebt mensen – niet te weinig ook – en die vinden niks aan voetbal op tv, of sowieso niks aan voetbal in het algemeen. Van die mensen die hun neus ophalen voor de bal. Van die mensen die blij zijn met Van Basten als bondscoach, vanwege de grotere kans dat we een EK of WK missen.Voor die mensen (die er ook trots op zijn niet te weten wat de voordeelregel is en die op feestjes ‘Johan wie?’ durven vragen) is dit stukje. Want de bekerfinale van gisteravond hebben jullie natuurlijk niet gezien en allemachtig, wat hebben jullie wat gemist! Sodeju!
Een spektakelstuk was het, spanning tottemet, ook voor jullie! En ook heel goed vol te houden, aangezien er amper voetbal te zien was. Zo’n beetje iedere toeschouwer in de Kuip werd door Tien tenminste drie keer een volle minuut close-up in beeld gebracht. Tegen het einde van de wedstrijd kon ik geen supporter meer zien.
Bij Tien konden ze er evenwel geen genoeg van krijgen. Steeds weer lieten ze zien hoe al die mal uitgedoste mensen bijna ten onder gingen aan de intense spanning. Net wat voor jullie. Ik wilde steeds vooral weten wie dat duel om de bal ging winnen.
Nou ja, uiteindelijk kon ik uit de langdurig in beeld gebrachte verdoofde blik van een kerel in AZ-shirtje opmaken dat Ajax de beker had gewonnen. Einde wedstrijd en dus tijd voor analist Ruud Gullit. Hij kwam jullie nog maar eens tegemoet met een bondige analyse: echt een bekerfinale vond ik het. Alle spanning zat erin.
Hebben jullie dus allemaal gemist.
2 opmerkingen:
Hier in Italie maken ze het nog bonter. Mocht je niet genoeg geld verdienen en je kunt geen abbonement nemen op pay-tv, dan ben je verdoemt tot het kijken naar: de hoogbejaarde verslaggever in zijn commentatorhokje (letterlijk en 90 minuten lang), die op zijn beurt wel naar de wedstrijd kijkt die jij niet mag zien. Of, en dit is dan wel weer leuk: je kijkt naar 'Tutti Gol' ('Alle doelpunten', als die er zijn). Toegegeven, dit laatse is enigzins vermakelijk doch zeer vermoeiend: alle wedstrijden die op dat moment gespeeld worden bekeken door een almachtige regisseur die bepaald wat er op een moment het meest belangrijk is - in de voetbalwereld zijn dat natuurlijk de doelpunten, vandaar de titel. Ook leuk was de scheiding in het cafè (waar ik soms voetbal kijk, tegen betaling van twee Italiaanse euros)tussen de Inter en de Milan 'tifosi', die elkaar, op zijn italiaans, tedere blikken en zoete woorden toewierpen (na elk doelpunt of overtreding of buitenspel...). Ik vormde samen met een Canadese vriend het neutrale gebied tussen beide kampen, het niemandsland. Stiekem was ik wel voor Milan, maar het leek me gezonder om dat maar voor me houden. Leuk land. Vol passie.
shit, 'abbonamento' = abonnement.. :)Ik veritalianiseer..help! zie je snel dude.
Een reactie posten