Dat maakt het nou juist zo intrigerend

Dat bij mij voor de deur dikwijls een Renault Dauphine geparkeerd staat, mag al opvallend heten, aangezien die wagentjes al sinds 1968 niet meer worden gemaakt. Nog opvallender is de behandeling van het oude beestje.

Mijn overbuurvrouw, eigenaresse van de Dauphine, vertroetelt het karretje namelijk ontzettend. Zo zette ze hem vandaag voor de tweede keer binnen een week grondig in het sop. En als het dreigt te gaan regenen trekt ze er een zeiltje overheen.

Ik vind deze toewijding opvallend, en ik vroeg me daarom vandaag af waarom buurvrouw zo dol is op het wagentje. Hoe langer ik nadacht over die vraag, hoe meer antwoorden opkwamen.

- Buurvrouw is erg zuinig op haar spulletjes. Wanneer ze niet de auto staat te poetsen, ligt ze wel thuis de vloer te boenen, het tegelpad te schrobben of het gras te kammen.

- De Dauphine is een erfstuk, een laatste herinnering aan de tijd dat haar ouders nog leefden.

- Er is buurvrouw verteld dat de Dauphine nog wel eens veel geld waard kan worden. Totdat het moment daar is, poetst ze de lak er bijna af.

- Buurvrouw is een beetje lijp. Weet zij veel dat ze die auto van de week ook al heeft gewassen.

- Het autootje is van haar man. Dertig jaar geleden verliet hij haar en nog steeds hoopt buurvrouw op zijn terugkeer. Mocht hij ooit in zijn Audi A6 de straat indraaien, dan zal de aanblik van zijn eigen glimmende Dauphine hem op zeker weer terugdrijven in de armen van buurvrouw.

Nou ja, de werkelijke reden weet ik natuurlijk ook niet. Dat maakt het nou juist zo intrigerend.