Bij het leger hebben ze het er maar moeilijk mee. Bijna niemand wil nog bewijzen dat ie [X] geschikt is. Steeds minder jongelui melden zich bij de kazernepoort.Het ontbreekt Nederlanders aan patriottisme, constateerde onze minister van Defensie Eimert van Middelkoop vorige week vanuit Amerika. We zullen de minister zijn fijnzinnige retoriek maar niet kwalijk nemen. In Amerika rolt een woord als patriottisme je immers zomaar uit de bek.
Om de aantallen wat op te krikken worden nu ook vrouwtjes klaargestoomd voor het front. Er komt een hele lichting heuse voetsoldaten aan.
Die gaan niet eten koken in Kamp Holland, in de bunker de telefoniste uithangen of met naald en draad gescheurd tentdoek te lijf. Niks daarvan! Ze gaan op patrouille, met gevaar voor eigen leven in de woestijn op zoek naar de ennemie. Als onverschrokken kanonnenvoer zonder lontje.
De allereerste vrouwelijke voetsoldaat heet trouwens Suzanne Koudijs. Van een groepje powervrouwen heeft zij als eerste bewezen er klaar voor te zijn.
Dit stond allemaal te lezen in de Volkskrant. De krant vermeldde er bij dat vrouwelijke voetsoldaten bijzonder zijn omdat ze het gevaarlijkste en zwaarste werk doen. Vrouwen in het leger zijn niet bijzonder, want die hebben we al een tijdje.
De Volkskrant: In Uruzgan vechten vrouwen al volop mee. Deze zomer verloor een vrouwelijke militair nog een been.
Waar Suzanne Koudijs in de publieke opinie een lans voor de female fighter moet breken, voorzag binnen het leger de onbekende soldaat die haar been verloor vechtende vrouwen van een goed imago.
Na één bermbom was mevrouw one of the guys en helemaal het mannetje. Welcome to the club, Jannie.
2 opmerkingen:
Hoi rutger
Dragen deze dames rose camouflagepakken ?
......
wat een slecht, respectloos stuk is dit zeg. je sportstukjes zijn veel beter.
Een reactie posten