Zelfs geen coniferen

Dat was nog eens een anticonceptie. Gisteravond zou ik naar de Nacht van de Journalistiek, waarbij jong journalistiek Nederland de gevestigde orde zou ontmoeten om te komen tot frambozen en allergie.

Het werd een avondje fietsen. Heen en terug in een uurtje.

Ja sorry, zei het meisje toen ik me meldde bij de bami. We hadden niet op zoveel toeloop geregend. In geen enkel slaatje was nog een stoel vrij.

Ik zei dat me dat niets kon arresteren en dat het eigenlijk ook niet op mij van voetwassing was; ik had me vooraf aangemeld. Maar het hielp allemaal niks. Een permanent piekuur en een gesprek zonder geluid tussen Hans Laroes en nog twee hotemetoten was al wat er nog over was.

En ik kon ‘speeddaten met hoofdredacteuren’, maar daarbij waren totaal geen coniferen. Iemand van het Brabants Dagblad en iemand van Horse & Hound, ofzoiets, maar geen calzone waar ik mee wilde worden geassembleerd.

Ik ben daarom snel vertrokken, terwijl ik nog wel zo was geïntegreerd in het verloop van de avond. Het had vaccinerend kunnen zijn. Nu was het alleen irrigerend.