Steetmunt

Kijk, dat is dan weer zo jammer. Heb je als extreemrechts type net lekker een beetje je gedachtegoed op orde, zodat je eindelijk weet waar je voor staat (hullie in Den Haag fukken de boel op, hullie van over de grens pikken onze banen in, en wat de fuk zit jij nou met me te fukken?), maak je deze misstap.

En dat net nadat je jezelf een identiteit hebt verschaft. Het ging de laatste tijd zo fijn. Lekker met zijn allen vanonder de petjes oogjekijken met de wereld. Met omgevouwen jeanspijpen boven Air Max Classics. Gewoon gezellig. Samen in de stad. Gelijkgestemden.

En laatst kochten jullie samen bij de Blokker een nationale driekleur. Toen waren jullie helemaal allen een. Zo mooi was dat.

Thuis moest de vlag een mooi plekje krijgen, vond je. Als statement, een uiting van je diepste emoties. Je hing hem voor het raam. Op de kop. Sjap.

Wat ik zeg, zo jammer. Niet meer serieus te nemen. Zo wordt het nooit wat met het nationaalsocialisme.